οπητίδιον

ὀπητίδιον, τὸ (Α)

υποκορ. τού ὄπεας*.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὄπεας, -ατος «αιχμηρό όργανο» + υποκορ. κατάλ. -ίδιον, με συναίρεση τών φωνηέντων -εα-].